Zbiór nowel z 1988 roku. Władysław Książek (1857–1897) używał pseudonimu Julian Łętowski. Był prozaikiem, dramaturgiem, poetą i dziennikarzem. Od 1879 roku mieszkał w Warszawie, pracował w redakcji „Echa”, a od 1882 roku – w „Słowie”. Był związany ze środowiskiem młodych konserwatystów. Popularność zyskał postromantycznym dramatem „Izrael na puszczy” (1880), wyrażającym uczucia patriotyczne przez metaforę biblijną. W dramacie „Firduzi” (1884), którego bohaterem jest poeta perski, autor usiłował rehabilitować poezję romantyczną. W swej twórczości nowelistycznej pod wpływem naturalizmu umieszczał akcję w środowiskach nizin społecznych, przede wszystkim warszawskiego Powiśla. Do najciekawszych należą nowele ze zbioru „Nowocześni bohaterowie” (1888). W późniejszych zbiorach nowel: „Na Bożym świecie” (1890), „Robakiewicz” (1892), „Stary mąż” (1893) czy w powieściach „Rywale” (1890), „Rogata dusza” (1893) zabrakło realiów społecznych, zamiast prawdy ukazywał pisarz idylliczne sielanki. Zainteresowanie tematyką orientalną, zaznaczone w dramatach, znalazło też wyraz w tomiku „Sonety i ghazele” (wyd. pośm. 1899), w którym autor posłużył się orientalną zwrotką – gazelem. Obecne wydanie książki zostało przygotowane przez firmę Inpingo w ramach akcji „Białe Kruki na E-booki”. Utwór poddano modernizacji pisowni i opracowaniu edytorskiemu, by uczynić jego tekst przyjaznym dla współczesnego czytelnika. Obecne wydanie zostało przygotowane przez firmę Inpingo w ramach akcji „Białe Kruki na E-booki”. Utwór poddano modernizacji pisowni i opracowaniu edytorskiemu, by uczynić jego tekst przyjaznym dla współczesnego czytelnika.

Zbiór opowiadań autorstwa Wincentego Łosia. W tomie znalazły się takie utwory jak: „Przy wiatraku”, „Marcysia pokojowa”, „Szloma z Rozdołów”, „Krowa Gorzenia”, „Kusy Tomek”. Wincenty Łoś (1857–1918) był polskim arystokratą, a także zapalonym literatem oraz kolekcjonerem. Reprezentował poglądy konserwatywne, które ujawniały się w jego twórczości literackiej. Był bardzo płodnym autorem. Spod jego pióra wyszły także m.in. „Dzisiejsze małżeństwa”, „Jeszcze małżeństwa”, „Wilma”, „Hrabia starosta”, „Jędrek”, „Linoskoczka”, „Wczorajsi”, „Nokturn Szopena”, „Tajemnica”, „Z różnych pułków”, „Nera Pollacca” (1895), „Swat” (1895), „Hrabina” (1895), „Aktorka” (1895), „High life doktor” (1896), „Przy naszych dworach” (1895).

Obecne wydanie zostało przygotowane przez firmę Inpingo w ramach akcji „Białe Kruki na E-booki”. Utwór poddano modernizacji pisowni i opracowaniu edytorskiemu, by uczynić jego tekst przyjaznym dla współczesnego czytelnika.

Zbiór nowel pozytywistycznych z 1887 roku. Waleria Marrené-Morzkowska (1832–1903) to polska pisarka, publicystka, krytyczka literacka i feministka okresu pozytywizmu. Nauki pobierała w domu, a następnie w szkołach w Puławach oraz w Krakowie. Wiele podróżowała. Zawarła długoletnią przyjaźń z Elizą Orzeszkową. Po przeprowadzce w 1877 roku do Warszawy zajęła się pisarstwem, publicystyką i filantropią. W swoim domu prowadziła popularny salon literacki. Debiutowała powieścią „Nowy gladiator” w 1857 roku. Opublikowała ponad dwadzieścia utworów prozatorskich, głównie w typie romansu. Wiele z nich można zaliczyć do nurtu powieści tendencyjnej. Często poruszały one problematykę emancypacji kobiet. W jej dorobku znalazły się także publikowane na łamach „Przeglądu Tygodniowego” artykuły krytyczne, szkice literackie, recenzje i sprawozdania. Przełożyła „Kobietę trzydziestoletnią” Balzaka oraz wybrane dramaty Henryka Ibsena. Obecne wydanie zostało przygotowane przez firmę Inpingo w ramach akcji „Białe Kruki na E-booki”. Utwór poddano modernizacji pisowni i opracowaniu edytorskiemu, by uczynić jego tekst przyjaznym dla współczesnego czytelnika.

Zabawna, a miejscami humorystyczna powieść o przyjaźni, miłości, codziennych zajęciach i sposobach spędzania wolnego czasu przez arystokrację. Autor lekkim piórem doskonale odtwarza atmosferę salonu, rozmów i wizyt. W pełni udaje mu się oddać zamierzenie, sformułowane w podtytule książki, że dzieło ma być odzwierciedleniem zróżnicowanych rysów towarzyskich. Jest to jedna z wielu powieści Aleksandra Niewiarowskiego (1824–1892), który był również felietonistą, dziennikarzem, piszącym pod pseudonimem Aleksander Półkozic i współpracującym z licznymi pismami warszawskimi, m.in. „Gazetą Codzienną”, „Pszczołą”, „Antraktem”. Był członkiem Cyganerii Warszawskiej. Wśród jego dzieł należy wymienić: Wspomnienie o Cyganerii Warszawskiej (1964), a także powieści: Los opiekun (1854), Galeria panien na wydaniu (1855), Życie na żart (1856), Galeria konkurentów i konkurentek (1857). Obecne wydanie zostało przygotowane przez firmę Inpingo w ramach akcji „Białe Kruki na E-booki”. Utwór poddano modernizacji pisowni i opracowaniu edytorskiemu, by uczynić jego tekst przyjaznym dla współczesnego czytelnika.

Zbiorek opowiadań Teresy Jadwigi Papi wydany w 1883 roku. W tomie znalazły się takie utwory jak: „Szlachetne marzenia”, „Stacho”, „Późny żal”, „Królowa lilii”,”Giovano Monti”. Teresa Jadwiga Papi (1843–1906), pisząca pod pseudonimami Teresa Jadwiga, Teresa Gałęzowska, była polską powieściopisarką i nowelistką. Od 1868 roku prowadziła założoną przez siebie tajną szkółkę, a następnie pensję żeńską wraz z J. Herman-Iżycką. Działała na rzecz Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynności. Organizowała pomoc dla więzionych w Cytadeli socjalistów. Współpracowała z „Przyjacielem Dzieci”, „Światem”, „Wieczorami Rodzinnymi”, i „Moim Pisemkiem”. Pisała przede wszystkim powieści i nowele dla młodzieży, głównie dla dziewcząt. Wśród nich znalazły się utwory o tematyce współczesnej, obyczajowej: „Chwile rozrywki” (1876), „Ze świata rzeczywistości i świata fantazji” (1880), „Szlachetne marzenia” (1883), „Z różnych sfer” (1888), powieści biograficzne: „Klementyna” (1904) – o K. z Tańskich Hoffmanowej, „Gabriela” (1906) – o N. Żmichowskiej, a także ok. 30 powieści historycznych oraz cykl zbeletryzowanych dziejów Polski („Obrazki zżycia znakomitych Polaków i Polek”, 1899). Obecne wydanie książki zostało przygotowane przez firmę Inpingo w ramach akcji „Białe Kruki na E-booki”. Utwór poddano modernizacji pisowni i opracowaniu edytorskiemu, by uczynić jego tekst przyjaznym dla współczesnego czytelnika.

Dramat Zenona Parviego w pięciu aktach wydany w 1904 roku, którego akcja dzieje się w ostatnich latach I Rzeczpospolitej. Obecne wydanie książki zostało przygotowane przez firmę Inpingo w ramach akcji „Białe Kruki na E-booki”. Utwór poddano modernizacji pisowni i opracowaniu edytorskiemu, by uczynić jego tekst przyjaznym dla współczesnego czytelnika.

Powieść Edwarda Słońskiego. Edward Słoński (1872–1926) był polskim poetą i pisarzem. Pobierał nauki w Kazaniu. W twórczości literackiej nawiązywał do romantyzmu, propagował rewolucyjne przemiany społeczne. Podczas I wojny światowej tworzył poezję patriotyczną związaną z Legionami. Napisał wówczas popularne wiersze: „Ta, co nie zginęła” (1915), „Idzie żołnierz borem lasem...” (1916), „Już ją widzieli idącą” (1917). Był także autorem książek dla dzieci i młodzieży. W jego dorobku literackim znalazły się m.in. „Dla mojej Pani” (1898), „Poezje” (1899), „Obłąkany niewydany poemat napisany w 1899 roku”, „Do Boga poemat” (1901), „Noc” (1902), „Wiesio” (1903), „Okruchy” (1904), „Pieśń nad pieśniami” (1904), „Bezimieńce – opowiadania dzisiejsze” (1907), „Przebudzenie” (1907), „Jeszczem wciąż pełen wiosny” (1909), „Spod szronu” (1910), „W więzieniu. Nowele” (1911), „Partia. Romans rewolucyjny” (1911), „Jak to na wojence... Opowiadania dla dzieci” (1915–1916), „Bajka o Białym Orle” (1918), „Wybór poezji. Ta, co nie zginęła...” (1918). Obecne wydanie książki zostało przygotowane przez firmę Inpingo w ramach akcji „Białe Kruki na E-booki”. Utwór poddano modernizacji pisowni i opracowaniu edytorskiemu, by uczynić jego tekst przyjaznym dla współczesnego czytelnika.

Powieść Klemensa Junoszy z 1904 roku, której akcja dzieje się w małej wiosce. Klemens Szaniawski (1849–1898), powszechnie znany jako Klemens Junosza, to powieściopisarz, nowelista i felietonista polski. Uczył się u pijarów w Łukowie, następnie w Siedlcach, ale ze względu na trudną sytuację materialną szkoły nie ukończył. Kilka lat pracował w izbie obrachunkowej w Lublinie. Potem zamieszkał w Warszawie, gdzie zajął się pracą literacką i dziennikarstwem. Pracował w redakcjach „Echa”, „Wieku”, „Wędrowca” oraz „Biblioteki Dzieł Wyborowych”. Publikował także w „Gazecie Lubelskiej” i „Kalendarzu Lubelskim”. Literacko zadebiutował w czasopiśmie „Kolce” w 1874 roku. Zwykle pisywał małe formy prozatorskie: nowele, opowiadania, obrazki, szkice. Chętnie i trafnie opisywał środowiska chłopskie, drobnoszlacheckie, ale także mieszczan i Żydów warszawskich i lubelskich. Spośród jego utworów można wymienić: „Rola” (1884), „Pan sędzia” (1887), „Cud na kirkucie” (1888), „Szpada Hamleta” (1894), „Obrazki szare” (1890), „Fotografie wioskowe” (1895), „Na zgliszczach” (1898), „Dworek przy cmentarzu” (1900). Obecne wydanie książki zostało przygotowane przez firmę Inpingo w ramach akcji „Białe Kruki na E-booki”. Utwór poddano modernizacji pisowni i opracowaniu edytorskiemu, by uczynić jego tekst przyjaznym dla współczesnego czytelnika.